Rattoo

Dag Iedereen,

Zoals je in het vorige artikel hebt kunnen lezen heb ik een tattoo laten zetten, mijn aller eerste plaatje. Ik wist al 10 jaar dat ik er een wou, en stiekem wil ik er nog wel meerdere. Maar toen besloot ik het gewoon te doen. Zoals je hebt kunnen lezen heb ik mijn kleine Teddy in moeten laten slapen. Toen Basje en Bimmer overleden zat ik ook al aan een tattoo te denken, maar dan met hun as erin. Ik heb daar uiteindelijk niet voor gekozen omdat ik dat niet eerijk vond voor Teddy, hij ligt namelijk in de tuin begraven. Hij heeft een échte begrafenis gehad, hij had een kistje, een afscheidsbrief, en nieuw mandje, en zijn favoriete snoepje bij. Ook heb ik bloemen geplant, heeft hij een grafsteen, en staat er een kaarsje bij hem. 

Ik heb nu zo'n 6 á 7 jaar ratten, en ik vind ze geweldig. Het enige dat ik echt verschrikkelijk vind, is dat ze maar zo kort leven. Een rat word namelijk maar gemiddeld 2 tot 3 jaar oud. Teddy was veelste jong met zijn 1 jaar en 2 maanden..

Goed, ik heb dus een afspraak gemaakt bij de enige tattoo shop waarvan ik dacht; JA! namelijk, Lady Luck in Weert. Ik ben samen met mijn moeder naar Weert gegaan om mijn voet te laten betekenen met stift en het samen met Mayke over het ontwerp te hebben. 

Dus met mijn voet vol rondjes ging ik weer naar huis, 7 mei mocht ik onder de naald. Toen was het wachten, heeel lang wachten. 

Toen was het zo ver en gingen we weer op weg naar Weert, ik was best wel een beetje zenuwachtig ;) Ik wist natuurlijk niet wat ik moest verwachten qua pijn. Van te voren in de auto heb ik een flesje appelsap gedronken, ze zeggen dat dat het bloeden tegen gaat. Ik denk wel dat het geholpen heeft, want ik heb geloof ik niet gebloed.

Pijn? Eerlijk? Nee, eigenlijk niet. En ik heb een redelijk lage pijngrens. Wel hoorde ik van 'iedereen' dat een tattoo op je voet erg pijnlijk was, dus misschien was ik op het ergste voorbereid.  Maar nee, eerlijk waar, het is me 100% meegevallen. In totaal heb ik denk ik anderhalf tot 2 uur op de stoel gezeten. 

Hier was hij hartstikke vers, folie erop, sokken aan en gaan. Ik moet zeggen dat ik de dag erna pijnlijker vond, mijn voet voelde aan alsof er een pony op was gaan staan. Niet het aller beste gevoel. Thuis de folie eraf, afspoelen, insmeren en hop weer inpakken. Toen ik de volgende morgen wakker werd en de folie eraf haalde, schrok ik me rot! Overal zat zwarte inkt, en ik was werkelijk waar bang dat ik alles eraf zou spoelen, maar dat was gelukkig niet het geval. Gewoon wat excess inkt.

Op deze foto was net de folie eraf, hij lijkt een beetje droog, maar dat zijn de kortjes. Ik had hem net weer ingesmeerd en daardoor zie je het iets beter. 

Ik moet toegeven, het is best gek om ineens zo van die zwarte vlekjes op je voet te hebben. Maar ik ben er ontzettend blij mee en op deze manier heb ik mijn liefde voor mijn ratjes, en mijn liefde voor dieren voor altijd bij me bij iedere stap die ik zet.

xoxo